„Jest to najbardziej skomplikowany proces produkcyjny w naszych zakładach i to prowadzony w dużej skali. Produkcja ta wymaga dużej ilości energii w postaci pary do prowadzenia kilkakrotnych procesów destylacyjnych, zagęszczania, odparowywania i innych operacji technologicznych. W trakcie procesu w różnych jego fazach powstaje ubocznie szereg związków organicznych stanowiących cenne półprodukty organiczne, takie jak cykloheksan (rozpuszczalnik), cykloheksanol (do wytwarzania kwasu adypinowego), oksym cykloheksanonu – tarnox do farb i lakierów, cykloheksanon – (rozpuszczalnik), solmek – do wytwarzania środków przeciw zamarzaniu, estry kwasów dwukarboksylowych – do produkcji zmiękczaczy tworzyw sztucznych oraz siarczan amonowy, który sprzedawany jest jako nawóz sztuczny” – czytamy w jubileuszowym wydawnictwie z 1987 roku.[1]
