W 1930 roku fabryczne Biuro Konstrukcyjne wykonało projekty konstrukcyjne dwóch nowych instalacji: grubokrystalicznego siarczanu amonu oraz saletry wapniowej. Licencję na produkcję grubokrystalicznego siarczanu amonu o zdolności 60 ton na dobę zakupiono w Anglii.
Najważniejszym krokiem inwestycyjnym fabryki w okresie międzywojennym była decyzja o produkcji poszukiwanej na rynkach światowych granulowanej saletry wapniowej (tzw. norweskiej), którą produkowały w tym czasie tylko dwie fabryki na świecie. Technologię zakupiono w Norwegii, pozostałe prace konstrukcyjne, budowę i montaż aparatury wykonano siłami własnymi.