Program o nazwie „Tarnów II” obejmował budowę instalacji wytwarzania acetylenu w procesie półspalania metanu wraz z tlenownią i nową instalacją syntezy amoniaku, nowej wytwórni chloru metodą rtęciową o zdolności 30 tys. ton na rok, budowę wytworni chlorku i polichlorku winylu o zdolności 80 tys. ton na rok, wytwórni cyjanowodoru i akrylonitrylu (półproduktu do produkcji włókna wełnopodobnego) o zdolności 16 tys. ton na rok[1], a także budowę wytwórni krzemu półprzewodnikowego.

[1] Pół wieku w służbie chemii, „Przemysł Chemiczny” nr 8/1977, s. 391, 392.