Okres budowy „Tarnowa II” to również kolejna intensyfikacja produkcji „starego” amoniaku i produkcji nawozów azotowych. W wytwórni amoniaku kontynuowano inwestycje lat pięćdziesiątych poprzez wybudowanie IV rozkładni metanu, dwóch jednostek tzw. mycia miedziowego i przebudowanie wnętrza reaktorów syntezy amoniaku. Dzięki temu uzyskano średnią wydajność amoniaku z reaktora w wysokości 60 ton na dobę, a w 1963 roku z całej wytwórni 480 ton amoniaku na dobę. [1]

[1] Inwestycyjne żniwa, „Tarnowskie Azoty” nr 1173 z26.06.1987, s. 4.