W latach 70-tych podjęto decyzję o rozbudowie istniejącej do tej pory w skali półtechnicznej instalacji przetwórstwa polichlorku winylu. Dzięki temu uruchomiono produkcję poszukiwanych przez rolnictwo rur drenarskich i rur technicznych z PCW. Z końcem 1975 roku dokonano w wydziale przetwórstwa PCW rozruchu technologicznego dwóch linii do produkcji rur drenarskich. W kolejnym roku dokupiono jeszcze dwie bliźniacze linie produkcyjne. Dzięki temu Tarnów stał się potentatem zarówno w ilości jak i jakości rur drenarskich. W latach osiemdziesiątych Azoty produkowały rocznie już 20 tys. km rur PCW, czyli o wiele więcej niż pozostałe krajowe wytwórnie w Oławie, Sochaczewie i Wąbrzeźnie razem wzięte.[1]
