Fragment syntezy amoniaku PFZA

Fragment syntezy amoniaku PFZA

„W wytwórni tej, jak we wszystkich zresztą oddziałach produkcyjnych fabryki, widać tendencję ograniczenia do minimum fizycznego wysiłku człowieka i uniezależnienia ruchu od niedokładności i małej wydajności obsługi ludzkiej. Praca obsługującego proces człowieka ogranicza się do obserwacji zmiany światła aparatu sygnalizacyjnego i przestawienia na dany sygnał odpowiedniej dźwigni. Wszystkie inne funkcje, począwszy od prymitywnej czynności zamykania zaworów, a skończywszy na skomplikowanej i wymagającej wprawy analizie składu chemicznego produktu, wykonują tu automaty[1]



[1]Państwowa Fabryka Związków Azotowych w Mościcach, Kraków 1930, s, 40.