Kolejnym milowym krokiem zmierzającym do zmiany profilu produkcyjnego firmy było rozpoczęcie budowy instalacji kaprolaktamu, półproduktu do produkcji włókien i tworzyw poliamidowych. Decyzja o budowie instalacji kaprolaktamu zapadła w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego w 1950 roku.[1] Budynki nowej wytwórni zlokalizowano na terenach wysuniętych na północ od EC-I i starej chlorowni Billitera.

Uruchomienie wytwórni kaprolaktamu w 1957 roku w zasadzie zamyka 30-letni okres specjalizacji Zakładów w produkcji nawozów sztucznych i przeistacza ja – obok produkcji azotowej – w zakłady chemiczne typu kombinatu.