Panorama osiedla przyfabrcznego od strony płd-zachodniej

Panorama osiedla przyfabrycznego od strony płd-zachodniej. Po prawej Dom Chemika

Trudne warunki lokalowe przesądziły o budowie od podstaw osiedla przyfabrycznego. Realizację rozpoczęto już 18 czerwca 1927 roku, a więc równolegle z pracami na terenie samej fabryki. Tereny na południe od głównej drogi (późniejszej ul. Lipowej) przeznaczone były na rozbudowę osiedla, a tereny na północ od niej stanowiły właściwą część fabryczną, pozwalającą na rozbudowanie fabryki. Do czasu uruchomienia PFZA wybudowano 16 domów willowych murowanych dla urzędników, w tym 12 jednorodzinnych i 4 wielorodzinne, a także 2 budynki piętrowe hotelowe. Przyfabryczne osiedle obsadzono drzewami, od których wzięły nazwy alei przecinających osiedle. Nazwy ulic przyfabrycznych: Białych Klonów, Jarzębinowa, Topolowa, Głogowa, Czerwonych Klonów pozostały niezmienione do dziś poza ulicą Lipową, którą zmieniono na ul. E. Kwiatkowskiego.

Z myślą o gorzej sytuowanych pracownikach fabryki, wybudowano czternaście drewnianych baraków, rozmieszczonych przy dawnej ul. Jesionowej (potem Kościelnej, dziś ul. ks. Indyka) oraz na terenie dzisiejszej zajezdni autobusów miejskich, z zastrzeżeniem ich tymczasowości. W barakach zamieszkało 136 rodzin pracowników fabryki.