Okres inwestycji „Tarnowa II” to nie tylko boom inwestycyjny i techniczny, ale także nienotowany dotąd wzrost zatrudnienia. W 1964 roku, w związku z postępującymi robotami na budowach „Tarnowa II”, Azoty zgłaszały zapotrzebowanie na ok. 2000 pracowników, w tym aparatowych do obsługi maszyn i urządzeń w liczbie ok. 420 oraz około 160 osób z wyższym wykształceniem (w tym około 60 chemików).[1]

Na budowach „Tarnowa II” brakowało wykwalifikowanych rzemieślników, monterów, spawaczy o różnych specjalnościach, pomiarowców, elektryków czy chemików. Liczba zatrudnionych systematycznie rosła. W 1965 roku ilość pracowników Azotów przekroczyła 10 tysięcy. W 1967 roku, a więc w finalnym okresie inwestycyjnym, liczba zatrudnionych osiągnęła prawie 12 tysięcy pracowników, a w 1970 roku liczbę 12,4 tys., w tym 10,3 tys. fizycznych i ponad 2 tys. pracwników umysłowych. Apogeum stanu załogi fabrycznej to rok 1972, kiedy zatrudniano 12,5 tys. pracowników, w tym 10,4 tys. fizycznych i 2 tys. pracowników umysłowych. Nigdy wcześniej ani później przedsiębiorstwo nie zatrudniało tak dużej liczby pracowników.

[1] Pracownicy poszukiwani, „Tarnowskie Azoty” nr 19, 25.06.1964, s. 3.