Już w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych zaczęto notować pogarszającą się sytuację kadrową. Głównymi przyczynami odchodzenia pracowników były stosunkowo niskie zarobki, konkurencyjność innych firm, a także trudne warunki pracy. Problemem stawała się także wzrastająca absencja chorobowa. Innym negatywnym zjawiskiem była duża fluktuacja załogi. Tylko w 1973 roku przyjęto 311 pracowników, a zwolniono 353.[1]

[1] Absencja – mity i rzeczywistość, „Tarnowskie Azoty” nr 461, 16.06.1973, s. 3.