1973 005 BUDOWA NA KAPRO

Lata sześćdziesiąte przyniosły tarnowskim chemikom sukcesy  w usprawnianiu technologii kaprolaktamu. Po rozruchu instalacji w 1957 roku, jej zdolność projektowa 4000 ton została osiągnięta, a następnie nieznacznie przekroczona do 4252 ton na rok.[1] W cztery lata później zwiększono moc instalacji już do 16,2 tys. ton rocznie. (etapy przejściowe, tzw. pierwsza i druga intensyfikacja, to 6,4 tys. ton rocznie w 1962 roku i 9 tys. ton rok później).

Tarnowska wytwórnia kaprolaktamu bazowała wyłącznie na fenolu jako surowcu głównym, a świat szedł w tym kierunku do przodu, wprowadzając m.in. znacznie tańszą technologię produkcji kaprolaktamu z benzenu.[1] W 1956 roku Instytucie Chemii Ogólnej w Warszawie zainicjowano prace nad syntezą cykloheksanonu z benzenu. W 1958 roku zapadła decyzja o budowie w Tarnowie instalacji pilotowej. Projekt instalacji o zdolności 200 ton na rok ukończono w 1959 roku, a uruchomiono ją w 1962 roku.[2] Był to pierwszy etap wdrażania w skali przemysłowej polskiej technologii wytwarzania kaprolaktamu na bazie benzenu (znanej później jako proces „Cyclopol”), w którym Zakłady brały aktywny udział. Opracowanie metody zostało w 1964 roku wyróżnione Nagrodą Państwową II stopnia.

 

[1]  Z Tarnowa w świat, „Tarnowskie Azoty” nr 1711, 13.11.1997, s. 3,
[2] Cyclopol – nowa specjalność eksportowa, „Przemysł Chemiczny” nr 7/87, s. 326.