Wpływy ze sprzedaży wapna pokarbidowego, produktu odpadowego wytwornic acetylenowych, Zakłady przekazywały na rzecz Klubu Sportowego „Unia”. Okazało się, że jest ono dobrym i poszukiwanym surowcem budowlanym, przewyższającym wapno palone.[1] Eksploatacja wapna, głównego jak dotąd źródła utrzymania klubu, zakończyła się w 1994 roku, co przyczyniło się w dużym stopniu do pogłębienia kłopotów finansowych „Unii” w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych.
